Geloof het of niet, maar ik begon behoorlijke afkick verschijnselen te krijgen van gitaarspelen. Ik reed bijna twee keer per week een dag lang elke muziekwinkel af om gewoon ff te kunnen spelen met een gitaar of wat dan ook.
Gellukig bestaat er in deze wereld iets als "gewoon relaxte buren". Ik kreeg namelijk de tip om even met mn buurjongen een babbeltje te maken, aangezien die een zooitje gitaren had rondzweren in zijn kamer. Ik hoefde amper iets te vragen en kreeg al een zeer leuk modelletje in handen gedrukt. Of ik hem wil terug geven voordat ik weer naar Nederland ga, dat is zo'n beetje alles wat ie zei. Nou, als dat alles is? Ik heb beloofd van hem toe houden alsof het mijn eigen zoon is. Morgen krijgt ie meteen een opknapbeurt. Nieuwe snaren en een laklaagje staan op het menu. En hij klinkt ook nog heel tof! Nu maakt het allemaal niet meer uit wat er gebeurt, ik speel me er wel doorheen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten