Gekke hollanders

Lees ik net nog ergens op internet dat Coney Island zijn naam te danken heeft aan de Nederlanders.

Toen die als eerste voet zetten in New York, beschreven ze het betrefende strand als een "zanderige vlakte waar men veel coneynen zag".

Nou heb ik geen enkel Konijn gezien op dat strand hoor....zouden de betrefende heren mischien net uit de coffeeshop zijn gekomen?

Om de hoek (Aflevering 2)

Vandaag was ik even in Las Vegas, De efteling, Coevorden (In Drenthe), Tibet en Hong Kong tegelijk. En dat allemaal binnen een uurtje rijden met de bus, en zonder drugs. Ik had namelijk voor mijn schoolproject voorgenomen om in de suburbs van Richmond fotos te gaan maken. Die stad staat hier bekend als klein Hong KOng , omdat 59 procent van de inwoners aziatisch is.

Maar, er is in Richmond ook een gek Attractie park, die gebouwd is door een Nederlander. Aan de fotos die ik op internet had gevonden te zien, was dit een zeer gekke plek, aangezien het al een jaar of 10 dicht en verlaten is. Dus, dat was mijn bestemming voor de dag. Want dat moest ik natuurlijk zien.

En het was wel een beetje raar hoor. Een straat vol met gekke huisjes en een windmolen sierde een parkeerterein van een Shoe Outlet store. Op de hoek van het terein stond een Replica van Kasteel Coevorden (het enigste kasteeltje van Drenthe). Alles klopte...chek de pictures maar. Het was dan ook erg raar - want de andere gebouwen hadden weer geen hol met nederland te maken....Wat het "thema" van het park dan ook precies was is mij niet helemaal duidelijk. Ik denk dat de eigenaar het ook niet wist en het simpelweg maar "Fantasy Gardens" had genoemd.


Het kasteeltje in Drenthe


Replica in Richmond, (vanuit de gesloten tuin genomen
"


Jammergenoeg waren de gardens dan ook niet toegangkelijk, maar ik kon de verleiding niet weerstaan om in het park zelf te kijken. Na heel wat geklauter over een heel hoog hek met hele enge spijkers was ik dan ook in het park zelf. Daar trof ik een soort nucliare efteling aan....echt heel raar. Gekke huisjes, die ingestort waren, en vaak begroeid met gras. Vollop bloemen, en zelfs een heel raar sprookjesachtig kasteel tussen al het onkruid (met een soort rare werklplaats binnen). Romijnse standbeelden, een klokkentoren en nog meer surealistische bouwwerken bevonden zich allemaal in het verlate park....Weird..

Helaas hoorde ik na 5 minuten al sirenes, en dacht ik "KUT....ze zullen me toch niet hebben gezien."Wat bleek, naast het park stond iets in de fik...dus alle polities en brandweerwagens hadden zich in de buurt van het park verzameld. Leuk...Ik wist dan ook niet hoe snel ik weg moest zijn, en ben gellukig niet gesnapt. Daarna nog de suburbs van Richmond in, die echt saai waren in vergelijking met dat park. Maargoed. Fotos zijn gemaakt, en daarna nog in het winkelcentrum met de chinezen een bakkie rijst gegeten. Dat was me mn daggie wel weer.

Om de hoek (Aflevering 1)

Toen ik vorig weekend op de ferry een stapel boekjes vond over Washington state, kwam ik tot de ontdekking dat er in de buurt een geografisch wonder ligt. De plek heet palouse, en is een heuvelachtige vlakte die in de ijstijd is gevormd. Sommige delen zijn begroeid, maar er zijn ook stukken die erg op een woestijn lijken. Er is zelfs een canyon met een waterval! En dat allemaal om de hoek! Nou ja, voor - voor Amerikaanse standaarden dan. Het is ongeveer 9 uur rijden van Vancouver...Dus tja, super dichtbij. Ik heb al gekeken of er een grijze hond heenrijd, maar helaas We doen het dan ook maar gewoon lekker met de plaatjes.

Cloverdale Rodeo deel 2

The Canadians

Ligt het nou aan mij, of is Vlaams gewoon een heel raar nederlands?

Ik quote van de Pukkelpop webiste

"Pukkelpop nadert zienderogen en dat wil zeggen dat we je opnieuw enkele namen voor de nu al indrukwekkende affiche kunnen onthullen."

Nou ja maakt ook niet uit, want the Whitest Boy alive speelt op het festival, dus dat wordt lekker opstap naar Belgie!! Wie gaat ermee?

Fraude!!!

In de kunstwereld is het gebruikelijk dat een serie kunstwerken altijd gepaard gaat met een "Artist Statement". Een stuk tekst die vaak de intenties van de kunstenaar verhelderd. Een paar weken terug schreef mijn favo blogger Jorg er al een heel verhaal over (http://jmcolberg.com/weblog/2009/05/defining-ones-work.html) met een wat diepe blik op wat zo'n statement nu precies is.

Maar al te vaak is zo'n statement pure fraude, zoals hij al schreef. Knollen voor Citroenen verkopen (of hoe zeggen we dat ook alweer zo mooi?).
Een mooi verhaal dat volstaat met "Artspeak" wordt vaak gebruikt om een serie oninteresante foto's "bellangrijk" en interessant te maken. Hier op mijn school hebben ze daar een handje van. Praten, ja dat kunnen ze allemaal...maar zodra je de tekst weghaald maakt de helft foto's die bij de IKEA thuishoren en niet in een gallerie.

Ik kwam net langs een website van een fotografe die een prachtig verhaal had geschreven over een serie modellen fotos....


(....)

In a world where maximum media exposure is akin to success and image is everything, any and all television, magazine, cinema, and Internet coverage is important, sought after and in a sense, vital. Running from casting to casting, appearing on shows and getting their photographs taken, these women will stop at nothing to be noticed.

What are they ready to do to achieve their dream? How far will they go to achieve celebrity status? Who are these girls that come from all over the world. What drives them? What do they look like? Through body care, excessive aerobics, gym visits, and even plastic surgery, they try to create the perfect image that caters to the whims and demands of the cinema and star industry.

Following the casting trail, I easily established contact with some of the models I portray in these images and found others by creating a casting call on the Internet.


Het klinkt nu alsof ze een hele humane relaties met de modellen wilt aangaan, en wil laten zien dat het ook mensen zijn die hard voor hun bestaan vechten. Wie zijn ze, wat doen ze etc??

Maar de fotos zelf? Geen modellen in de gym, huilend aan de telefoon of een andere intieme manier van het echte leven laten zien. Nee, de modellen in de foto spelen gewoon modellen. Niet zichzelf. Wat ze eigenlijk laat zien is juist de wereld waar ze juist doorheen wou prikken. Maarja als je de bodem van de rivier wilt zien moet je duiken, niet in je bootje blijven zitten en proberen door het water heen te kijken.

Ga toch fietsen met dat statment van je ....jezus. En kijk ook even naar Phillip Lorca Di Corcia, die met een zelfde visuele aanpak wel interessante fotos maakte....Zal me niks verbazen als deze vrouw van emily carr komt :p http://www.anoush.ch/art-work/californication

Experiment

Ik ben begonnen met vlekjes licht te fotograferen. Jeweetwel, van die afgekaatste stukjes zon die je kamer binnen sneaken. Ik vind die altijd heel interessant en ben van plan daar maar een tijdje mee bezig te zijn. Ze doen me een beetje denken aan rune stenen of leters....Hierboven een paar testjes...

Top of the world

Ach ja, hoe leuk NYC ook was, het leven gaat door. Whistler, Tofino, Portland (en wie weet wat daar nog in de buurt is) en nog Chicago staan op de planning. Je moet toch iets doen als je even geen les hebt, nietwaar?

The Cloverdale Rodeo

Luke, Im your father!

Bizar. Ik las vandaag een boek over fotografie in de skytrain, en kwam een foto van Henry Wessel tegen. Het raakte me gelijk. Het was een foto van een man die naar een groep vogels stond te kijken. Ik dacht: Als ik dit zou hebben gezien, zou ik precies dezelfde foto hebben gemaakt. Toen ging ik net even op internet wat meer fots van hem opzoeken, en ontdekte ik echt iets raars. Zijn manier van kijken (maar ook zijn beschrijving van hoe hij fotografeerd, en hoe hij dingen ziet) deden me zeer sterk denken aan mn eigen werk. Hier twee voorbeelden...


Monsieur Wessel


Monsieur Van Wettum


Monsieur Wessel


Monsieur Van Wettum

Canadeze Utopie

Spanish Banks, mijn nieuwe favo strand gelegen in een Villa wijk

Ik ben speciaal nog een maand langer in Vancouver dan geplanned, wegens het nemen van een zomercourse. Het klonk ideaal. Zo rond eind Mei zou Vancouver transformeren in een soort Callifornia. Prachtig weer, veel strand en gezelligheid. Dus dat zag ik wel zitten. Lekker sochtends een beetje wat leren over fotografie, en dan in de middag met zn alle doorverhuizen naar het strand, om met een BBQ nog wat na te babbelen over de les tegen de avond. Vers gevangen zalm en een Biertje dr bij en de Canadeze utopie was compleet. Nu is de waarheid echter wat anders gebleken (lees: Hele dag op school, veel huiswerk, associale klasgenoten) Maar zoals het met veek dromen gaat; je moet ze gewoon zelf waar maken. ....

Dus toen een klasgenoot van mij besloot zn verjaardag te vieren op het strand was ik meteen enthousiast. "Gaan we dan ook BBQen?" vroeg ik? Ik zag mn droom uitkomen. "Ja geen probleem" werd er geroepen, en kon ik niet wachten todat het vrijdag was.

Toen ik die vrijdag al in de verte, tegen een prachtige zonsondergang een groep feestende mensen zag, zag ik mn droom uitkomen. Dit bedoel ik nou!!! De vork bleek echter iets anders in de steel te zitten.

Er had zich een groepje "volwassen"" mannen verzameld rond een BBQ ter grote van een telefoonboek. "Hoe moet dit eigenlijk?" vroeg de een aan de ander. "Ik heb geen idee" antwoorde de jarige. "Volens mij moet ie gewoon aan...... en dan moet er vlees op.....ofzo??". In stilte werd er geknikt. "heb je vlees dan?" vroeg een sullige jongen? "ja man, geen probleem ...alles geregeld" Dus de BBQ werd aangestoken, en er werd pakje bacon tevoorschijn getoverd, om die vervolgens in zn geheel (met papier en al) op de BBQ te gooien. Toen de dunne reepjes varkenslvees bijna zwart geblakerd waren, omdat het druipend vet voor grote steekvlammen had gezorgd ("Wow, BBQing is Awesome!!") stonden de mannen voor de volgende uitdaging. "Ja het vlees is klaar...wat nu?" Geen bordjes, zelfs geen stukje plastic of niks....maar gellukig had iemand nog een paar droge bolletjes brood bij zich, waarmee vervolgens geimproviseerde bacon sandwiches werden gemaakt. Wat een enthousiasme joh! Maar jammergenoeg had de jarige maar 1 pakje bacon meegenomen.

Gellukig had ik heel Jamie Oliver zn website geplunderd, en Zalm met Citroen/dille dressing en Gevulde aardappels met Ansjovis/Bacon/Salie meegonmen. Nu klink ik als een of andere snob, maar elke andere Nederlander had op zn minst een Schnitzel of koteletje meegenomen toch??? Maargoed...je had die gezichten moeten zien. Met open mond werd er toegekeken hoe er ook een "fatsoenlijke" maaltijd berijd kon worden op de BBQ....en er werd gesmult. Om er vervolgens nog een pak hotdog worsten op te gooien om alle magen te vullen. En toen was iedereen tevreden, en werd er unaniem besloten om de BBQ een nieuwe bestemming te geven. Resten vlees er af, takken en dooie krabben + sterke drank er in en aansteken maar. Op wat wegesgroeide wenkbrouwen na is alles goed afgelopen en was het nog gezellig op de Spanish Banks in Vancouver, BC.

Balen...festival

Het komt niet vaak voor dat ik Enschede promoot, laat staan dat ik echt baal dat ik nu in Vancouver ben IPV daar.

Van 29 tot 31 Mei vind er een kleinschalig kunst en theater festival plaats in Roombeek, de befaamde Vuurwerk area. Voor een luttele 5 euro kan je daar een hele leuke middag/avond hebben. En dan raad ik vooral de museum nacht aan. Highlight vorig jaar vond ik de "Kotjes en krotjes" ...een verzameling in elkaar getimmerde hutjes die als barretjes en restaurantjes dienst deden, ze waren midden tussen de Enschedese villas gebwoud. Savonds werden er kampvuurtjes gemaakt, en liepen er surrealistische figuren rond.... Maar ook de exposities in de oude fabriekshallen waren erg tof. Het is nogal anders dan alle andere festivals waar ik ooit ben heen geweest, maar ik denk nog steeds enthousiast terug aan de meest droom-achtige avond die ik daar een keer had! Dus....Ga dat zien!!!! En laat weten hoe het was ;)

Yo Monkey, get funky

Ill remember that day ...

Staten Island Ferry

Coney Island

Coney Island, al jarenlang de nummer 1 gekste plek in New York om te fotograferen.
Van Robert Frank tot de duitse Peter Granser...ze zijn er allemaal geweest.En alle fotos hadden een surreal tintje. En nu ook Sander van Wettum met vage fotos. Hierboven en onder wat van die vaagheid. De rest van New York volgt deze week!

Geslaagd

Soms, Heeeel soms.....dan moet ik lachen om een van de fotos die ik heb gemaakt.
Deze is helemaal geslaagd - nou ja (ik had wat dichterbij kunnen staan) bijna geslaagd....
Klik voor een vergroting want dat heb je nodig.

Jammergenoeg is dit een 35MM negatief - dus een grote print (en dat heeft ie nodig) is wat onwaarschijnlijk - maar ik ga mn best doen....

School-vakantie, School, Vakantie? Uh?

Ja het was vandaag een beetje raar, toen ik het schoolgebouw binnenliep. Liep ik de dag daarvoor nog in de zon door de canadeze natuur (en had ik weer even een zeldzaam "Op vakantie in je eigen woonplek" moment) Deed vandaag iedereen alsof eindfeestjes en afstudeer exposities niet geweest waren. Zomer? Amehoela, het regent buiten.
Gewoon weer lekker lessen jongens. Na een "Break" van twee weken (maar met New York erbij voelt school alweer maaaaaanden terug) was ik vandaag weer officieel aan de slag.
Nu weet ik hoe het voelt om na twee weekjes vakantie weer terug te moeten naar je all-year baan.

Anyway - New York fotos inscannen? Chek
Daarover snel meer.

Raymond Carver (2)

Normaal lees ik niet zoveel boeken, maar het boek van Raymond Carver (die ik een paar maanden terug al vermelde in een post) is een goede vriend op reis naar de states.
Toen ik laatst zijn biografie opzocht, kwam ik achter het toevallige feit dat de schrijver heel zijn leven aan de westcoast heeft gewoond - en het meerendeel van zijn tijd in Port Angeles heeft doorgebracht. Dat is een plaatste minder dan drie uur hier vandaan. Naast dat veel verhalen dan ook in "de buurt" plaats vinden (Seattle of Bellingham bijvoorbeeld) geeft hij ook een preciese beschrijving van de mensen en de omgang met elkaar hier. Zeker als ik in de states ben valt dat heel erg op, en lijkt het leven daar bijna een visuele illustratie van zijn verhalen. Zijn schrijfstijl is ook erg interessant - heel erg fragmentarisch - soms bijna poetisch - met een wrang randje.

In het vliegtuig naar Vancouver (vorig jaar alweer) ontmoete ik een Amerikaan die erg fan was van deze schrijver, en hij stuurt mij dan ook nog regelmatig zijn "eigen" verhalen die geinspireerd zijn op die van Raymond Carver. Mischien dat ik er binnenkort eentje post.

Website

Het nieuwe huis waar ik nu woon is veranderd in een kleine web-design studio.
Mn laptop staat midden in de kamer - als een soort heilig altaar - en daaromheen verzamelen zich lege kofie kopjes en bordjes. Alleen als de zon zich laat zien verlaat ik de ruimte tijdelijk om mn monitor kleurtje proberen weg te branden.. Want ik moet en zal nu toch echt een keer een online portfolio maken. Dan kan ik tenminste vannaf dan EINDELIJK zeggen van "Oh kijk maar ff op mn website joh, weet je een beetje wat ik doe"

Hierboven een voorbeeld van het design waar ik nu wel tevreden mee ben (op wat "details na") Simpel is het keyword - maar zelfs een simpele website in elkaar zitten is best moeilijk voor iemand die dat nooit doet.

Ik mis New York

Ik weet ook niet waarom, maar ik zit al de hele week thuis te sippen omdat het in Vancouver regent en dr niks gebeurd. Dat was wel even wat anders als mn trip.
Gellukig heb ik nu tijd voor zaken als mn website etc. Binnenkort is er ongetwijfeld ook wel weer wat te vinden op mn blog.

Wie wel eens de serie "Deadliest Catch" heeft gezien op Discovery, weet dat vissen op de grote zee geen kattenpis is. Fotograaf Corey Arnold is de ene helft van het jaar visser, en de andere helft fotograaf. Maar meneer neemt ook graag zijn camera mee de zee op, iets wat resulteerd in hilarische en ontroerende fotos van het leven op de boot http://www.coreyfishes.com

B-Sides

Terwijl ik vandaag door de trash van mijn computer aan het ploegen was, kwam ik een foto tegen die ik als "mislukt" had beschouwd. Negen van de tien keer is de fotoshoot die ik doe ook de moeite waard, en eindig ik met een beeld waar ik tevreden mee ben.
Maar soms gaat het ook goed fout - en dan eindigen de mislukte negatieven ergens onder in een lade. Ik post hem hierbij toch nog maar, om mezelf eraan te herinneren dat ik toch nog maar een student ben, die ook best een keer fouten mag maken.