Over eten

Ik zit nu een dikke drie maanden in Canada, en er is een ding waar ik maar niet aan gewend kan raken. De eetcultuur. Er is een fundamenteel verschil met Europa, dat op veel meer niveaus de cultuur beinvloed dan je zou denken.

We zijn natuurlijk allemaal bekend met het cliche dat Noord Amerika een grote junk-food cultuur heeft. Dit is in grote dele ook waar. Er zijn talloze fastfood restaurants, vele male uitgebreider als in Nederland. Je kan hier allerlei verschillende burgers en patat krijgen, maar ook Taco’s, Burrito’s en natuurlijk aziatische fastfood als Sushi. Er zijn ook “gezondere” alternatieven, zeker in Vancouver, maar vaak wordt dan alsnog alles in de magnetron opgewarmt, en betaal je je blauw aan een biologische sandwich. Geloof me: in Vancouver ben je het goedkoopste af met elke avond Sushi of een Hamburger. En als ik dan rondvraag op school wat iedereen eet dan krijg ik ook precies deze twee dingen te horen. Maarja, in Nederland zijn er natuurlijkook genoeg studenten die op diepvriespizza leven. Dus het cliche van de fastfood cultuur is niet alleen geldig in Noord Amerika.

Wat echter wel het grote verschil is, is dat er in Europa ten eerste meer tijd wordt besteed aan eten, en ten tweede: dat het ook vaak een sociaal gebeuren is. Nu is dat in Nederland natuurlijk weer anders als in Zuid Europa, maar ik weet bijvoorbeeld dat ik in Enschede (en niet als enigste) er van hield om mensen uit te nodigen om te komen eten. Dan kon ik makkelijk een paar uur in de keuken staan, en vervolgens de hele avond eten en wijn drinken.Voor mij is het altijd een groot plezier om iets te maken en te delen met vrienden, en het geeft altijd een fijne en relaxte sfeer.

Eten in Noord Amerika wordt echter veel meer als een noodzakelijke en individualistsche bezigheid gezien. Als je honger hebt, dan ren je even naar een goedkope afhaal toko. Als er dan thuis wordt gegeten bied de kant-en-klaar-sectie in de supermarkt een uitkomst. Heeft de alberthein in Nederlands slechts een muur met diepvriesvakken; hier zijn het hele gangpaden met grote diepvrieskasten vol kant-en-klaar-genoegen. En het is verslavend om op deze manier te eten. Ik ga hier elke avond uit eten, en vaak als ik me moe en suf voel dan ben ik geneigd eerder voor een burger te gaan dan even een gezonde maaltijd te vinden. Ook mijn deutsche freund Nick geeft toe dat hij hier gemiddeld twee keer in de week naar Vera’s burgers gaat, terwijl die mischien in Duitsland 1x in de maand naar de Burger King ging met schuldgevoel.

Ik denk dat de individualistsche manier van eten, fundamenteel is voor het sociale relaties in Canada. Snel - oppervlakkig - en alleen als iets echt bind (Je huisgenoten - of echte vrienden) dan wordt er meer tijd genomen.

Eigenlijk is de beste illustratie voor dit alles het volgende voorbeeld; In Nederland zie je maar bar weinig mensen met take-out koffie rondrennen (alleen op het station). Want als je trek hebt in koffie, dan ga je met een goede vriend even gezellig koffiedrinken in een cafe.
Hier in Canada is om de drie meter een starbucks, en rennen mensen in en uit voor een shotje koffie. Als ze dan de tijd nemen om te zitten, dan is de laptop mee - of een goedkoop boek - en wordt er eenzaam een Grande Skinny Moccha late gedronken. Je bent echt verbaasd hoeveel mensen hier alleen in een cafe zitten. Mocht je dan een keer uitgenodigd worden om koffie te drinken met iemand - dan zit er vaak wat anders achter.

Ik vond laatst een heel klein briefje in mn kluisje, van een meisje of ik mischien “een keerte koffie” met haar wou drinken ... - Nou dan weet je al hoe laat het is.