Na een dag van intense les en goedkope muesli had ik zin om mezelf eens op "echte" goede Sushi te trakteren. Na wat research kwam ik terecht in een van de beste Sushi restaurants die Kitsilano (de buurt waar ik woon)te bieden heeft. Het decor zag echt Japans uit, het beston vooral uit veel kleine kamertjes waar je op de grond kon eten. Ook een authentieke sushibar, waar je zeg maar aan het keukenblad van de kok zit, is aanwezig. Het leek me dan ook wel lachen om plaats te nemen aan deze bar.
Een vriendelijke kleine Japanse kok met slecht engels (ja echt, zelfs in Canada) begroet me bij binnenkomst. Vervolgens grijpt hij met zn hand in een aquarium en begint driftig te hakken. Enkele tellen later staat er een bord met zeewier, sesamzaad en wat ondefinieerbare stengeltjes voor mn neus. "Zis iz Apetiaaaiser vor joe" zegt hij, en blijft doodleuk staan om te zien hoe ik het goedje naar binnen werk. "Iz It goet?" vraagt de kok vriendelijk. Ik knik en steek mn duim op, terwijl ik het zeeuwier door probeer te slikken. De kok glimlacht en drukt de kaart voor mn neus. "Dis iz special of da day" - en wijst naar een paar japanse namen op de kaart. Er staan een stuk of 10 gerechten die allemaal doodleuk hetzelfde worden vertaalt naar "Some sort of white fish". Ik snap er niks van en vraag hem maar of die niet gewoon een van zijn speciale sushirollen kan maken. De kok knikt vriendelijk (Zank you) en begint weer driftig te choppen.
Ik kijk rustig om me heen en zie in mijn rechter ooghoek een kleine jappaner staan. Aangezien er bijna niemand in het restaurant zit (het is al rond 11en) fungeert hij als mijn persoonlijke ober. Telkens als ik net klaar ben verschijnt er een kleine arm van achter die mijn bordje weghaalt. Ook mn bier wordt netjes bijgeschonken waardoor ik al mn aandacht kan richten op de kok, die met de grootste preciesie mijn eerste Sushi rol fabriceert. Opnieuw blijft de kok kijken nadat hij mijn eten heeft overhandigd. Hij zegt iets japans en maakt gebaren alsof hij soep aan het roeren is. "Soja sause, Soya Sauce" roept hij. Ik volg maar braaf de instructies van de chef op, en doop de sushi in wat soja saus.
Ondertussen legt hij de kaart weer voor mij neer en steekt de BBQ aan. Of ik ook iets op de BBQ wil hebben. Ik vraag hem naar het beste wat hij heeft, en hij wijst snel een paar namen aan. Ik knik en vervolgens rent hij naar de BBQ en begint te bakken. Ik pak de kaart en kijk goed naar wat ik eigenlijk heb besteld. Tot miijn grote verbazing heb ik onderandere voor voor de tong van een koe gekozen. Ik zie vervolgens de kok met drie dunne glibberige tongetjes aan de haal gaan op de BBQ, waarbij ik spontaan moet denken aan de drie arme beesten die nu nooit meer "Booeee" kunnen roepen. Ondanks dit verschrikkelijke beeld smaakt het eigenlijk best goed, en ook de speciale asperges gaan er goed in.
Na nog wat woordwisselingen met de kok wist ik het toch nog voor elkaar te krijgen om een zalmsushi te bestellen, precies zoals ik wou.
Daarna zit ik echt vol en reken ik af. De kok zegt meer dan vijftien keer "Zank you" en ik wordt ook nog uitgezwaaid door de hele staff van het restaurant, die luidruchtig dingen in het Japans beginnen te roepen (Hopelijk een goed ding...)
Ondanks de borden van de Ikea en de muziek van Christina Aqualera op de achtergrond voelde ik me toch even "Lost in Translation"....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten